تأثیر تمرینات جسمانی بر میزان فرسودگی شغلی پرستاران

مقدمه: فرسودگی شغلی، سندرمی مشتمل بر خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم توانایی فردی می باشد. پرستاران به دلیل مواجهه با استرس های فیزیکی، روانی و هیجانی به شدت در معرض فرسودگی شغلی می باشند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات جسمانی بر میزان فرسودگی شغلی پرستاران بود. مواد و روش ها: بدین منظور از پرسش نامه maslash and jackson استفاده گردید. این پرسش نامه در بین 24 نفر از پرستاران در دو مرحله، یک بار قبل از شروع و دیگر بار بعد از اتمام 8 هفته تمرینات ورزشی توزیع گردید و سپس داده ها توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین مربوط به خستگی عاطفی و مسخ شخصیت بعد از 8 هفته تمرینات اصلاحی کاهش یافت (01/0 > p). همچنین میانگین مربوط به موفقیت فردی افزایش یافت (001/0 > p). در مورد اولویت بندی تغییر عوامل نتایج آزمون friedman نشان داد، عامل خستگی عاطفی تغییرات بیشتری نسبت به توانایی فردی و مسخ شخصیت دارد (05/0 > p). نتیجه گیری: میزان فرسودگی شغلی در پرستاران در سطح متوسط و رو به بالایی است و با توجه به تأثیر آن در عملکرد شغلی، خانوادگی، فردی و نیز اثر آن بر غیبت از کار و بازنشستگی زود هنگام، باید بر روش های پیشگیری یا کاهش آن توسط تمرینات ورزشی تأکید داشت.